Strategie funduszy hedgingowych. Fundusze hedgingowe korzystają z różnych strategii, a każdy zarządzający funduszem twierdzi, że jest unikatowy i nie powinien być porównywany z innymi menedżerami. Możemy jednak grupować wiele z tych strategii w kilka kategorii, które pomagają inwestorowi analitykowi określając umiejętności menedżera i oceniając, jak dana strategia może działać w pewnych warunkach makroekonomicznych Poniżej znajduje się luźno zdefiniowana i nie obejmuje wszystkich strategii funduszy hedgingowych, ale powinna dać czytelnikowi pojęcie szerokości i złożoności obecnych strategii Dowiedz się więcej w Biorąc pod uwagę fundusze hedgingowe. Equity Hedge Strategia zabezpieczenia kapitału zakładowego jest powszechnie określana jako długie, krótkoterminowe i chociaż jest to jedna z najprostszych strategii zrozumienia, w tej kategorii znajduje się wiele podgrup. W tej strategii zarządzający funduszami hedgingowymi mogą albo kupić akcje, które uważają za niedowartościowane lub sprzedają krótkie zasoby, które uznają za przecenione. W większości przypadków fundusz będzie miał pozytywną ekspozycję na rynkach kapitałowych, na przykład mając 70 funduszy zainwestowanych długi zapasy i 30 zainwestowanych w spłatę zapasów W tym przykładzie ekspozycja netto na rynkach kapitałowych wynosi 40 70 -30, a fundusz nie będzie wykorzystywać dźwigni finansowej. Całkowita ekspozycja brutto wynosi 100. Jeśli jednak menedżer zwiększy długie pozycje w funduszu, powiedzmy 80, przy utrzymaniu 30 krótkich pozycji, fundusz miałby wartość ekspozycji brutto 110 80 30 110, co wskazuje na dźwignię 10.Market Neutral W tej strategii menedżer funduszy hedgingowych stosuje te same podstawowe pojęcia, o których wspomniano w poprzednim ustępie, ale dążąc do zminimalizowania ekspozycji na szeroki rynek Można to zrobić na dwa sposoby Jeśli w pozycjach długich i krótkich występują równe kwoty inwestycji, ekspozycja netto funduszu wynosiłaby zero Na przykład, jeśli 50 funduszy zostało zainwestowanych długo, a 50 zostało zainwestowanych krótko, ekspozycja netto wynosiła 0, a ekspozycja brutto wynosiła 100. Dowiedz się, jak ta strategia działa z funduszami inwestycyjnymi, czytając Pozytywne wyniki z funduszami rynkowymi i neutralnymi. drugi sposób osiągnięcia neutralności rynkowej, a mianowicie zerowej emisji beta W tym przypadku zarządzający funduszem starał się inwestować zarówno w długie, jak i krótkie pozycje, tak aby możliwa była jak największa stopa beta całego funduszu w obu przypadkach strategii neutralizujących rynek, intencją zarządzającego funduszem jest usunięcie wpływu ruchów rynkowych i poleganie wyłącznie na jego zdolności do zbierania zapasów. Każda z tych długich krótkich strategii może być stosowana w regionie, sektorze lub przemyśle lub może mogą być stosowane do zasobów specyficznych dla rynków, itd. W świecie funduszy hedgingowych, gdzie wszyscy starają się odróżniać, można zauważyć, że poszczególne strategie mają swoje unikalne odcienie, ale wszystkie używają tego samego podstawowego nciples opisane tutaj. Global Macro Ogólnie mówiąc, są to strategie, które mają największe profile powrotu z ryzyka jakiejkolwiek strategii funduszu hedgingowego Globalne fundusze makro inwestują w akcje, obligacje, opcje walutowe towarów, futures forwardy i inne formy pochodnych papierów wartościowych Zazwyczaj mają miejsce kierunkowe w stosunku do cen aktywów bazowych i zazwyczaj są wysoce dźwigniowane Większość z tych funduszy ma perspektywę globalną, a ze względu na różnorodność inwestycji i wielkość rynków, w których inwestują, mogą one rosnąć w znacznym stopniu przed kwestionowane przez kwestie dotyczące zdolności produkcyjnych Wiele z największych zagrożeń związanych z funduszami hedgingowymi to makrały globalne, w tym Long-Term Capital Management i Amaranth Advisors Obie były dość dużymi funduszami i były wysoce dźwigane. Więcej informacji można przeczytać w artykule Massive Hedge Fund Failures i The Amaranth Gamble. Względna wartość Arbitrage Ta strategia jest poławią dla różnych strategii wykorzystywanych w wielu papierach wartościowych że zarządzający funduszem hedgingowym kupuje zabezpieczenie, które ma docenić, a równocześnie sprzedaż krótkich powiązanych zabezpieczeń, których oczekuje się na obniżenie wartości Powiązane papiery wartościowe mogą stanowić akcje i obligacje konkretnej spółki, zapasy dwóch różnych firm w ten sam sektor lub dwa obligacje wyemitowane przez tę samą firmę z różnymi terminami zapadalności i / lub kuponami W każdym przypadku istnieje wartość równowagi, która jest łatwa do obliczenia, ponieważ są związane z papierami wartościowymi, ale różnią się w niektórych ich składnikach. Spójrzmy prosto Przykłady. Czasady są wypłacane co sześć miesięcy. Zakłada się, że ubezpieczenie jest takie samo w przypadku obu obligacji. Załóżmy, że firma posiada dwa nieoprocentowane obligacje jedno płaci 8, a druga płaci 6 Są to zarówno roszczenia z tytułu zastawu na majątku spółki, obaj wygasają w tym samym dniu Ponieważ 8 obligacji płaci wyższy kupon, powinien on sprzedać z premią do 6 obligacji Gdy 6 obligacji jest handel na par 1000, 8 obligacji powinno być handel na 1.276 76, wszystko inne jednakże kwota tej premii często wychodzi poza równowagę, stwarzając szanse funduszu hedgingowego na zawieranie transakcji w celu skorzystania z tymczasowych różnic cen Załóżmy, że 8 obligacji jest notowanych na poziomie 1100, a 6 obligacji jest w obrocie na 1000 Aby skorzystać z tej rozbieżności cen, menedżer funduszy hedgingowych kupił 8 obligacji i krótko sprzedał 6 obligacji w celu skorzystania z tymczasowych różnic cenowych Użyłem dość dużej części premii, aby odzwierciedlić punkt W rzeczywistość, rozprzestrzenianie się z równowagi jest znacznie węższe, co powoduje, że fundusz hedgingowy stosuje dźwignię do generowania znaczących poziomów zwrotu. Konwencja arbitrażowa Jest to jedna z form arbitrażu wartości względnej Podczas gdy niektóre fundusze hedgingowe po prostu inwestują w zamienne obligacje, fundusz hedgingowy wykorzystujący zamienne arbitraż faktycznie zajmuje pozycje zarówno w obligacjach zamiennych na akcje danej spółki, jak i zamiennych obligacji zamiennych na pewną liczbę akcji opuszczenie obligacji zamiennych sprzedaje się na 1000 i można je zamienić na 20 udziałów w kapitale spółki Oznacza to, że cena rynkowa akcji wynosi 50. Jednakże w wymianie arbitrażowej spółka zarządzająca funduszem zabezpieczającym zakupuje obligacje zamienne i sprzedaje akcje krótkoterminowe w oczekiwaniu na wzrost cen obligacji, spadek cen akcji lub oba te czynniki. Pamiętaj, że istnieją dwie dodatkowe zmienne, które przyczyniają się do zmiany obligacji zamiennych innych niż cena akcji bazowej. Jedna z nich to obligacje zamienne na skutek zmian stóp procentowych, podobnie jak w przypadku innych obligacji Po drugie, jego cena będzie miała również wpływ wbudowana opcja zamiany obligacji na akcje, a wbudowana opcja jest uzależniona od zmienności Więc nawet jeśli obligacja sprzedawała 1000 a akcje sprzedały się za 50, co w tym przypadku jest równoważne, menedżer funduszy hedgingowych wejdzie w transakcję arbitrażu wymiennego, jeśli czuje, że 1 domniemany volatili ty w części opcji obligacji jest zbyt niska, lub 2, że obniżenie stóp procentowych zwiększy cenę obligacji więcej niż zwiększy cenę akcji. Nawet jeśli są nieprawidłowe, a ceny względne się zmieniają w przeciwnym kierunku, ponieważ pozycja jest odporna na jakiekolwiek wiadomości o konkretnym dla firmy, wpływ tych ruchów będzie niewielki. Wymieniony przezeń menedżer ds. arbitrażu musi podjąć dużą liczbę stanowisk, aby wycisnąć wiele małych zwrotów, które zwiększają atrakcyjny zwrot z inwestycji dla inwestorów z uwzględnieniem ryzyka Po raz kolejny, podobnie jak w innych strategiach, kieruje menedżerem do wykorzystania pewnej formy dźwigni finansowej w celu zwiększenia zysków. Dowiedz się więcej o zasadach zabezpieczeń w obligacjach zamiennych Wprowadzenie Przeczytaj informacje o zabezpieczeniach w Leverage Your Returns With A Fundusze hedgingowe inwestujące w stresujące papiery wartościowe są naprawdę unikalne W wielu przypadkach fundusze hedgingowe mogą być w dużym stopniu zaangażowane w treningi pożyczkowe lub restrukturyzację, a nawet mogą w zarządzie firm w celu ich odwrócenia Możesz zobaczyć trochę więcej na temat tych działań w Activist Hedge Funds. To nie znaczy, że wszystkie fundusze hedgingowe robią to Wiele z nich kupuje papiery wartościowe w oczekiwaniu, że zabezpieczenie wzrośnie w oparciu o fundamenty lub aktualne strategie zarządzania. W obu przypadkach strategia ta obejmuje zakup obligacji, które straciły znaczną część swojej wartości z powodu niestabilności finansowej firmy lub oczekiwań inwestorów, że firma jest w tragicznej sytuacji Cieśniny W innych przypadkach firma może wyjść z bankructwa, a fundusz hedgingowy kupuje tanie obligacje, jeśli ich ocena uzna, że sytuacja firmy poprawi się, aby ich obligacje były bardziej wartościowe Strategia może być bardzo ryzykowna wiele firm nie poprawia swojej sytuacji, ale jednocześnie papiery te są sprzedawane po takich obniżonych wartościach, że skorygowane o ryzyko dostosowanie może być bardzo atrakcyjne aktywny Dowiedz się więcej o tym, dlaczego fundusze podejmują takie ryzyko na Dlaczego fundusze hedgingowe kochają dotknięty długiem. Podsumowanie Istnieją różne strategie funduszy hedgingowych, z których wiele nie jest tu omawiane. Nawet te strategie opisane powyżej opisane są w bardzo uproszczonych terminach i mogą być znacznie bardziej skomplikowane niż się wydaje Istnieje wiele funduszy hedgingowych, które wykorzystują więcej niż jedną strategię, przesuwanie aktywów na podstawie ich oceny możliwości dostępnych na rynku w danym momencie Każda z powyższych strategii może być oceniana w oparciu o ich potencjał bezwzględnych dochodów i można je oceniać w oparciu o czynniki makroekonomiczne i mikroekonomiczne, kwestie specyficzne dla sektora, a nawet wpływy rządowe i regulacyjne W ramach tej oceny decyzja o alokacji ma kluczowe znaczenie dla określenia terminu inwestycji i przewidywanego ryzyka powrotu celu każdej strategii. Długookresowe zarządzanie kapitałem - LTCM. Które było zarządzaniem kapitałem długoterminowym - LTCM. Następna kadencja l zarządzanie LTCM było dużym funduszem hedgingowym, prowadzonym przez noblistów ekonomistów i renomowanych handlowców z Wall Street, które w 1998 r. niemal zawaliły globalny system finansowy dzięki strategiom handlu arbitrażowego wysokiego ryzyka. Fundusz powstał w 1993 r. i został założony przez znaną Sprzedający obligacji Salomon Brothers John Meriwether POZYSKIWANIE Długoterminowego Zarządzania Kapitałem - LTCM. LTCM rozpoczął działalność w wysokości ponad miliarda w aktywach początkowych i koncentrował się na obrocie papierami wartościowymi. Strategią handlową funduszu było dokonywanie transakcji konwergencji, które wymagały arbitrażu pomiędzy papierami wartościowymi, które są nieprawidłowo wycenione względem siebie Ze względu na niewielki zasięg w zakresie możliwości arbitrażu, fundusz musiał dźwigać się wysoko, aby zarabiać Na swojej wysokości w 1998 r. fundusz miał 5 mld aktywów, kontrolował ponad 100 mld euro i zajmował pozycje których łączna wartość wyniosła ponad 1 biliona dolarów. Ze względu na wysoce dźwignię finansową i kryzys finansowy w Rosji, tj. niewypłacalność obligacji rządowych, które doprowadziły do lot do jakości funduszu utrzymywał ogromne straty i był narażony na niewywiązywanie się z pożyczek To utrudniało funduszowi obniżyć straty w swoich pozycjach Fundusz posiadał ogromne pozycje na rynku, łącznie około 5 całkowitego globalnego dochodu stałego rynek LTCM pożyczył olbrzymie kwoty na sfinansowanie swoich transakcji dźwigniowych Jeśli LTCM utraciłaby wartość domyślną, spowodowałoby to globalny kryzys finansowy, spowodowany ogromnymi odpisami, których wierzyciele musieliby dokonać we wrześniu 1998 r., fundusz, który utrzymywała straty, została wykupiona za pomocą rezerwy federalnej i jej wierzycieli i przejęła kontrolę nad tym systematycznie, a tym samym zapobiec systematycznemu rozpadowi rynku. Historia długoterminowego zarządzania kapitałem. Niepowodzenie długoterminowego zarządzania kapitałem LTCM w 1998 r. mówi się, że prawie wdmuchiwały światowy system finansowy 1 W istocie, nieszczęścia funduszu groziły poważnymi stratami dla swoich kredytodawców z Wall Street, LTCM było tak duże, że Bank Rezerw Federalnych w New Yo rk podjęła bezprecedensowy krok w kierunku ułatwienia prywatnego funduszu hedgingowego, z obawy, że wymuszona likwidacja może zniszczyć rynki światowe. W tak bliskiej katastrofie zawód finansów ma niewiele cennych informacji, aby wyciągnąć wnioski z tej awarii. jest to spowodowane tajemnicą funduszu hedgingowego, które nigdy nie ujawniło informacji o swoich pozycjach, nawet dla własnych inwestorów. Ponieważ LTCM jest obecnie w trakcie samodzielnej rehabilitacji, powoli ujawnia informacje na temat jej praktyk zarządzania ryzykiem, łącząc publicznie dostępne informacji, dowiedzieliśmy się, dlaczego nie udało się LTCM. To zagadnienie jest niezwykle ważne, ponieważ awaria LTCM została powszechnie przypisana jej wykorzystaniu Value at Risk VaR, niepokojący implikację, że obecnie stosowana metoda określania wymagań adekwatności kapitałowej dla sektora bankowego jest niewłaściwie sam VaR nie był winą, ale raczej sposobem zarządzania tym ryzykiem LTCM stosowało parametry dla m odel nadające się do banku komercyjnego, ale w całości nie nadające się do funduszu hedgingowego Na przykład, jeden z parametrów stosowanych do ustalenia wysokości kapitału własnego był horyzontem 10-dniowym Horyzont musi być związany z płynnością aktywów lub czas niezbędny do uporządkowanej likwidacji Alternatywnie, horyzont czasowy powinien obejmować czas potrzebny na pozyskanie dodatkowych funduszy lub działanie korygujące Dziesięć dni może być wystarczające dla banku komercyjnego, który jest ściśle nadzorowany przez organ regulacyjny, który może wejść w pierwszy znak kłopotów W przypadku funduszu hedgingowego horyzont powinien odpowiadać okresowi wymaganemu do pozyskania dodatkowych środków Może to nie być łatwe, ponieważ potrzebny kapitał będzie potrzebny dokładnie po tym, jak fundusz poniesie znaczną stratę 10-dniowy horyzont był niewystarczająco niewystarczający dla LTCM To i inne nieodpowiednie parametry dały wadliwy model, który doprowadził do znacznego niedoszacowania przez LTCM kwoty kapitału, którą powinni zabezpieczyć przed ryzykiem rynkowym W tym samym czasie a także inne czynniki spiskowało tak, że przyniósł LTCM. Jak LTCM utracił kapitał. Nasiona LTCM można śledzić za bardzo rentowną grupą arbitrażową w Salomon Brothers, prowadzoną przez John Meriwether LTCM, założoną w 1994 roku przez Meriwether, która odeszła skandal z Salomon w 1991 roku Meriwether zabrał ze sobą grupę handlowców i naukowców, którzy byli częścią grupy arbitrażowej Salomon, która zarobiła miliardy dolarów zysku Razem, założyli fundusz hedgingowy, stosując podobne zasady, używał w Salomon. Fundusz hedgingowy jest prywatnym funduszem inwestycyjnym, który może zajmować długie i krótkie pozycje na różnych rynkach i dostępny tylko dla dużych inwestorów. Tymczasem fundusze hedgingowe nie są regulowane przez SEC. Oczywiście termin zabezpieczenia jest co nie jest mylące, ponieważ takie pojazdy inwestycyjne są wykorzystywane i mogą być dość ryzykowne. Początkowo nowe przedsięwzięcie było znaczne zyskiem. Kapitał wzrósł z 1 miliarda do ponad 7 miliardów w roku 1997 Firma pobierała opłaty za wysokie niebo, składające się z rocznej opłaty w wysokości 2 kapitału plus 25 zysków. Dla porównania, inne fundusze hedgingowe pobierają 1 stałą opłatę i 20 zysków, typową opłatą funduszu inwestycyjnego wynosi około 1 41 Do 1997 r. Całkowite opłaty wzrosła do około 1 mld mld LTCM s 16 partnerów zainwestował około 1 miliardów własnych funduszy w funduszu. Jest powiedziano o pozycjach LTCM w prasie LTCM miało postawić 125000000000 To oznacza łączne aktywa fundusz, większość z nich pożyczyła 2 W porównaniu z kapitałem własnym około 5 mld USD, wielkość aktywów wydaje się absurdalna. Jeszcze bardziej przerażające jest pozycja pozabilansowa, w tym swapy, opcje, umowy odkupu i inne instrumenty pochodne, które zostały dodane do nominalna kwota główna ponad 1 biliona dolarów Wiele z tych transakcji kompensowało się wzajemnie, tak że ta kwota nominalna jest praktycznie bez znaczenia. Istotne było całkowite ryzyko funduszu. LTCM mógł wykorzystać swój bilans poprzez umowa odkupu repo z bankami komercyjnymi i inwestycyjnymi Zgodnie z umowami repo fundusz sprzedał część swoich aktywów w zamian za gotówkę i obietnicę ich odkupu po ustalonej cenie w przyszłym terminie Normalnie brokerzy wymagają zabezpieczenia, które jest warte nieco więcej niż pożyczona pożyczka, o kwotę znaną jako fryzura, mająca na celu zapewnienie buforu przed obniżeniem wartości zabezpieczenia W przypadku funduszu LTCM fundusz był w stanie uzyskać kolejne odciski fryzjerskie, ponieważ był powszechnie oglądany jako bezpieczne przez kredytodawców To musi wynikać z faktu, że żaden z kontrahentów nie miał pełnego obrazu zakresu działań LTCM. Podstawową strategią LTCM można określić jako transakcje konwergencji i arbitrażu, starając się wykorzystać niewielkie różnice w ceny wśród obligacji zbliżonych do identyczności Porównują na przykład obligacje korporacyjne o wartości 10 i inne identyczne obligacje skarbowe o rentowności 7 Spread rentowności wynoszący 3 stanowi pewną rekompensatę z tytułu ryzyka kredytowego kredytobiorca korporacyjny nie jest domyślny, oczekiwany termin zwrotu 3 obligacji skarbowych i obligacji Skarbu Państwa zwraca 3 na każdy dolar w pierwszej walucie krótkoterminowej, pozycja ta będzie jeszcze bardziej opłacalna, jeśli spread zysków ulegnie zwężeniu Kluczem jest to, że w końcu obie obligacje muszą się zbliżać do tej samej wartości Przez większość czasu zdarza się to - wyłączając zakłócenia w funkcjonowaniu rynku lub zakłócenia rynku. Ta strategia znakomicie sprawdziła się w przypadku LTCM w latach 1995 i 1996, a opłaty po opłaceniu przekraczają 40 lat. zakłady na zbieżność europejskich stóp procentowych w ramach Europejskiego Systemu Walutowego, które przyniosły ogromne oszczędności. Jednakże w 1997 r. nastąpiła konwergencja w Europie, ponieważ wspólna waluta, euro, powstała w styczniu 1999 r. Rozszerzenia kredytowe były niemal tak wąskie, od 1986 r. i znacznie niższy niż średnia w okresie 1986-1993 Konwergencja była ogólnie mniej dochodowa W 1997 r. zwrot funduszu spadł do zaledwie 17 NCE, niestety, został zestrzelony przez amerykańskie akcje, które zyskały 33 To było żenujące, ponieważ LTCM zapowiadało się, że ma takie samo ryzyko jak akcje Jeśli miało niższe zyski, dlaczego ktoś zainwestował w fundusz LTCM musiał szukać innych możliwości. osiągając 40 zysków, z którymi przyzwyczaili się, firma musiała przyjąć większą siłę roboczą. W 1997 r. firma LTCM przekazała inwestorom 2 miliardy dolarów kapitału, zachowując łączną wartość aktywów na 125 miliardów. Obniżając bazę kapitałową do poziomu 4 miliardów euro, wskaźnik dźwigni wzrosła, zwiększając zyski dla inwestorów, którzy pozostali w funduszu Niestety, zwiększyło to ryzyko Ryzyko rozpoczęło się w maju i czerwcu 1998 r. Spowolnienie na rynku papierów wartościowych zabezpieczone hipoteką doprowadziło do 16 strat w wartości kapitału własnego Kapitał LTCM po prostu spadł z 4 7 do 4 0 miliardów. Następnie nadszedł 17 sierpnia Rosja ogłosiła, że restrukturyzacja płatności obligacji - de facto niewywiązanie się z długów Ta bomba doprowadziła do ponownej oceny kredytowej i suwerennych zagrożeń w całej na wszystkich rynkach finansowych Spread kredytowy skoczył gwałtownie Giełda spadła LTCM straciła 550 milionów w dniu 21 sierpnia tylko na dwóch głównych zakładach, długich wahaniach swapów procentowych i krótkoterminowej niestabilności giełdowej. W sierpniu fundusz stracił 52 z 31 grudnia jego wartości kapitały własne spadły szybciej niż jego aktywa, które wciąż wynosiły około 110 mld EUR. W rezultacie wskaźnik dźwigni finansowej wzrósł z 27 do 50 na 1 LTCM. Potrzebny był nowy kapitał W liście z 2 września do inwestorów Meriwether ujawnił stopień strat i napisał że Ponieważ rozsądne jest pozyskanie dodatkowego kapitału, Fundusz oferuje Ci możliwość zainwestowania na specjalne warunki związane z opłatami LTCM. Jeśli interesujesz się inwestycją, skontaktuj się z nami. Nie było żadnych chętnych, a straty portfela przyspieszyłyby we wrześniu 21, fundusz utracił kolejne 500 milionów, głównie ze względu na zwiększoną zmienność na rynkach akcji Bear Stearns, główny broker LTCM, napotkał duże obwiązywanie marży z utraty LTCM T-bond futures pozycji Potem wymagało to zwiększonego zabezpieczenia, które wyczerpało zasoby płynne funduszu. Kontrahenci obawiali się, że LTCM nie będzie mogła zaspokoić dalszych połączeń depozytowych, w takim przypadku musiałyby likwidować zabezpieczenie repo. Likwidacja funduszu zmuszałaby dealerów do sprzedaży dziesiątki miliardy dolarów papierów wartościowych oraz na pokrycie ich licznych transakcji na instrumentach pochodnych z LTCM Ponieważ pożyczkodawcy potrzebowali bardzo niskich stawek, istnieje możliwość powstania strat w trakcie likwidacji zabezpieczenia. Ponadto, ponieważ fundusz został zorganizowany na Kajmanach, była niepewna co do tego, czy kredytodawcy mogliby zlikwidować zabezpieczenie. Natomiast taka likwidacja jest wyraźnie dozwolona na mocy amerykańskiego kodeksu bankructwa. Uważa się, że fundusz mógłby żądać ochrony przed bankructwem na mocy prawa Kajmana, kredytodawcy LTCM mogli być narażeni na duże straty na ich zabezpieczenie. Potencjalne skutki na rynkach finansowych były takie, że Nowy Jork Federal Reserve odczuwał zmuszony do działania W dniu 23 września zorganizował ratunek LTCM, zachęcając 14 banków do zainwestowania 3 miliardów dolarów w zamian za 90 udziałów w firmie. Te nowe fundusze przyszły na czas, aby uniknąć katastrofy Do 28 września wartość funduszu spadł do zaledwie 400 milionów Jeśli sierpień był zły, wrzesień był jeszcze gorszy, a strata 83 Inwestorów utraciła spore 92 z ich dotychczasowej inwestycji Z 4 4 miliardy zaginionych, 1 9 miliardów należało do partnerów, 700 milionów dla Union Bank w Szwajcarii, a 8 mld innych inwestorów. LTCM działa teraz pod kontrolą 14-członkowego konsorcjum, formalnie znanego jako Oversight Partners I LLC. Dzięki rynkom finansowym odzyskano portfel, który zyskał 13 do grudnia 1998 r. Od czasu udzielenia pomocy profil ryzyka został zmniejszony o połowę W związku z tym pisemne przypuszczenie, że przyszłość funduszu jest nadal wątpliwa1. Alan Greenspan, 1998 r. Stwierdził, że gdyby awaria LTCM spowodowała zajęcie rynków, znaczna szkoda mogłaby mieć zostały zadane na wielu uczestników rynku, w tym niektórych, które nie były bezpośrednio związane z firmą, i mogłoby potencjalnie zaszkodzić gospodarkom wielu narodów, w tym naszym własnym. 2 Według sprawozdania grupy roboczej Prezydenta z 1999 r. fundusz miał 60 000 transakcji w swoich księgach arkusz zawierał ponad 50 miliardów długich pozycji i krótkich pozycji o równoważnej wielkości. Philippe Jorion jest profesorem finansowym w Graduate School of Management na Uniwersytecie Kalifornijskim w Irvine.
No comments:
Post a Comment